"آنجا که حسین در صحنه است، اگر در صحنه نباشی هر کجا می خواهی باش، چه ایستاده در نماز چه نشسته در شراب.هر دو یکی است…" شهید مطهری
زمین سراسر پهن دشت کربلاست و کربلا ما را به خود فرا می خواند.کاروان تاریخ روان است و یاران عاشورایی سیدالشهدا یکایک به دنیا می آیند و خود را به صحرای کربلا می رسانند.
اما با این همه زمان بر عاشورا مانده است.تو چه دیروز، چه امروز و چه هزار سال دیگر یا باید به قبیله شیطان داخل شوی و به لشکر یزید بپیوندی و گرنه مرد باشی و در خیل اصحاب حسین(ع) پنجه در پنجه ظلم افکنی و تا پای خون و جان بایستی.
شهادت جانمایه ی بیداری و آزادگی است و قوام و حیات نهضت ما در خون شهید است.رمز آن که سیدالشهدا (ع) را خون خدا می نامند در همین جاست.خون پیکره ی حق در طول تاریخ، از قلب عاشوراست.از هیهات منا الذله حسین(ع) است و اگر حقیقت را بخواهی هنوز روز عاشورا به شب نرسیده است.
هنوز هم اگر خوب گوش دل بسپاری صدای"هل من ناصر ینصرنی" امام می آید.اگر شکمت از مال حرام پر نشده باشد، اگر انسان باشی، به وجدان خود که رجوع کنی صدای سیدالشهدا (ع) را از باطن خویش خواهی شنید، که میثاق فطرتت را به تو گوشزد می کند.
و تو اگر می خواهی به کربلا برسی باید از خود و دلبستگی هایت، از سنگینی ها و از زمان و مکان و مقتضای آن فراتر روی و غل و زنجیر جاذبه ی دنیا را از پای اراده ات بگشایی و هجرت کنی.
